Prostitutie in de Nederlanden
17e eeuw
Vanaf de erkenning van calvinisme was prostitutie illegaal. De openlijke en stadsbordelen verdwenen van rond de eeuwwisseling. Ook, seks buiten het echt was streng gestraft(verbanning tot 50 jaar, boete, eerloosverklaaring). De prostituees ook konden ook verbannen worden of in vrowuengevanfenis geplaatst na hun derde misdrijf. Religieuze mensen vonden geslachtsziektes een straf van god te zijn.
Toch bleef prostitutie oogluikend toegestaan omdat Amsterdam vol van reizigers en handelaars was en die waren vaak prostituees aan het zoeken. Alleen de ongehuwde christelijke mannen konden klanten zijn.
De prostituees konden in verschillende plaatsen gevonden zijn: speel- of muziekhuzen, kroegen voor de hogere klassen en de hoeren waren van vermengde standen. De lagere klassen konden naar onheerlijke herbergen gaan of naar wijnhuizen langs het IJ. Die waren voor statprostituees beschikbaar.
De geschiedenis van het beroep is eeuwenlang en is over alle culturen verspreed. De afschuw is dat het altijd bracht nog tragedie mee. Meestal werden werkers gedwongen door armoede of ongeluk om dit te doen, kwamen ze daar door mensenhandel en mensensmokkel terecht. Vaak minderjarig, ongeletterd en verloren, verdwijnen of sterven ze zonder spoor.
Bronnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten